τυχιμαίος

-αία, -ον, αρσ. και -αίως, Α

τυχαίος.

επίρρ...

τυχιμαίως

τυχαία, κατά τύχη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τύχη + κατάλ. -ιμαῖος (πρβλ. ἐπιστολ-ιμαῖος)].